4.6.13

Αν σε πηγαίνανε σε ένα έρημο νησί και έπρεπε να πάρεις μαζί σου μόνο πέντε πράγματα ποια θα ήταν;



Τον άνθρωπο που έχει καταφέρει να βάλει όλη του τη ζωή σε δύο βαλίτσες πάνω από δύο φορές πρέπει να τον φοβάσαι.
Δεν είναι η απόφαση του να αφήσεις τη παλιά σου ζωή και να ξεκινήσεις μία καινούργια που σε κάνει δυνατό και σκληρό, αλλά οι αποφάσεις του πακεταρίσματος.
Τι δε θα πάρεις μαζί σου, τι δεν είναι άξιο αρκετά να συνεχίσει στη ζωή σου, τι θα πετάξεις χωρίς δεύτερη σκέψη, τι θα κλάψεις από τη καρδιά σου που είσαι αναγκασμένος να αφήσεις πίσω.
Ποιά είναι τα κριτήρια; Πόσο συναισθηματικός πρέπει να είναι κανείς και πόσο πρακτικός;
Πόσο σκλήρη είναι αυτή η έλλειψη χώρου.
Είναι τόσο σημαντική διεργασία που πονάει το μυαλό μου να σκέφτομαι τι συμβολίζει κάθε τι που πέταξα.
Λογικά όσοι δεν το έχουν περάσει δε μπορούν να αντιληφθούν τη σημασία του. 
Τον άνθρωπο λοιπόν που θα καταφέρει να χωρέσει όλο το βιός του σε δύο βαλίτσες να τον φοβάσαι και να τον σέβεσαι, διότι πιθανότατα να κατακτήσει το κόσμο έχοντας μόνο ένα backpack στη πλάτη του ή ακόμα χειρότερα μπορεί να γίνει τόσο σκληρός και ανεξάρτητος που αύριο μεθαύριο θα αρχίσει να πετάει τους ανθρώπους γύρω του με την ίδια ευκολία που πέταξε το μόνο αρκουδάκι - δώρο απ'τον πατέρα της του.

1 comment:

Kat said...

σε σεβομαι